Η "ιστορία" της βρεφοκτονίας

Η "ιστορία" της βρεφοκτονίας

+5

Μιχάλης Χαραλαμπάκης

4 ημ.  · 

Η σφαγή των 14.000 νηπίων από τον Ηρώδη στη Βηθλεέμ ή πώς μερικοί καταπίνουν το κουτόχορτο αμάσητο!

Η "ιστορία" της βρεφοκτονίας -που μάλιστα διδάσκεται και στα σχολεία σε αθώες παιδικές ψυχές- είναι γνωστή:

Ο Ηρώδης ο Μέγας, μόλις έμαθε ότι γεννήθηκε ο νέος «βασιλιάς της Ιουδαίας» (δηλαδή ο Γιεσούχα ή Ιησούς), πανικοβλήθηκε μήπως χάσει το βασίλειό του και δρώντας προληπτικά, διέταξε την σφαγή όλων των αρρένων νηπίων κάτω των δύο ετών, στην Βηθλεέμ και τα περίχωρα αυτής. Αυτό το γεγονός εξιστορείται (μόνο) στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Β’ 1-18. Οι άλλοι ευαγγελιστές αγνοούν ένα τόσο σημαντικό και τραγικό γεγονός ή ντρέπονται να το αναφέρουν; Τέτοια παράλειψη στη "θεόπνευστη" Βίβλο είναι ανεπίτρεπτη!...

Αν ανατρέξει σήμερα κανείς σε κάποιο χριστιανικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσει ότι στις 29 Δεκεμβρίου τιμάται η «Μνήμη των υπό τού Ηρώδου αναιρεθέντων δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων εν Βηθλεέμ», με την επισήμανση ότι τα νήπια αυτά εντάσσονται στο χορό των μαρτύρων της εκκλησίας και θεωρούνται ως οι πρώτοι ανώνυμοι και «αναρίθμητοι» μάρτυρες της

χριστιανικής πίστεως. Είναι κι αυτό μια ακόμα "δημιουργική αγιογραφία"...

Όμως η αποτρόπαια αυτή ιστορία δημιουργεί πολλές σκέψεις και αμείλικτα ερωτήματα, που οι αρχικοί συντάκτες της, καθώς και οι μετέπειτα αντιγραφείς της, δεν είχαν προφανώς φανταστεί. Και οι ακροατές και αναγνώστες αυτού του αφηγήματος συνήθως το καταπίνουν αμάσητο, χωρίς η ελαστική τους συνείδηση να διαμαρτύρεται και να αντιδρά.

Και για να γίνει πιο σαφές αρκεί να σκεφτούμε τα ακόλουθα:

Ο Ιησούς (μαζί με τον πατέρα του, τον "εν τοις ουρανοίς"), σαν «πανάγαθος, παντογνώστης, παντοδύναμος και φιλάνθρωπος θεός», όπως τον αποκαλούν, γιατί δεν απέτρεψε τη σφαγή όλων των νηπίων της Βηθλεέμ και της ευρύτερης περιοχής από τον Ηρώδη (14.000 νήπια!) κατά τη γέννησή του (όταν… «και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων υπάρχων Θεός»), παρά "κοίταξε μόνο την πάρτη του" και φυγαδεύτηκε στην Αίγυπτο, από τον Ιωσήφ και τη μητέρα του (την "Παναγία", που όπως λένε αγαπάει και νοιάζεται για όλα τα παιδάκια), «μέχρι της τελευτής του Ηρώδη», φροντίζοντας δηλαδή μόνο για τη δική του σωτηρία; (Ματθ. Β΄ 13-18).

Μπροστά σ’ αυτή τη φρικαλεότητα, αλλά και την αδιαφορία της "αγίας οικογένειας", με την οποία σημαδεύεται η γέννησή του, όλα τα περιγραφόμενα σε όλη τη Βίβλο υπερφυσικά, απίθανα και εντυπωσιακά θαύματα φαίνονται απλά παραμύθια και η έννοια της (χριστιανικής) «Θείας Πρόνοιας» ανύπαρκτη, όταν «εξ ύψους κατελθών ο εύσπλαχνος», «ο καταδεξάμενος δια την ημετέραν σωτηρίαν σαρκωθείναι, ως παιδίον νέον ο προ αιώνων Θεός», προσέφερε με τη γέννησή του 14.000 αθώες παιδικές ψυχές τρυφερές μπουκιές στο Χάρο!

Τέτοια απεριόριστη αγάπη και τόσο μεγάλη προσφορά "σωτηρίας"!...

Με τις χαροκαμμένες μάνες 14.000 νηπίων να κλαίνε, να οδύρονται και να ολοφύρονται!...

Τελικά οι "ελαστικές συνειδήσεις" αντέχουν πολύ παραμύθι!... Και κάποιοι πονηροί τους το προσφέρουν άφθονο!... Κι έτσι δημιουργείται το φοβικό και ανεκτικό ποίμνιο των "δούλων" του θεού...

Που ανέχονται τα πάντα και καρτερικά προσδοκούν... "ανάσταση νεκρών" και "καλό παράδεισο"!...