ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

Alexandra Polyzou

Μία Δανή τουρίστρια, η Louise Fassov Holm-Pedersen, περιγράφει στη σελίδα της στο Facebook την εμπειρία της από την εκκένωση στη Ρόδο (η μετάφραση είναι αυτόματη μεν, αλλά σχετικά διορθωμένη):

* Φτάσαμε στη Ρόδο Τρίτη. Τετάρτη ανακαλύψαμε ότι καιγόταν το νησί. Μας είπαν να μην πανικοβληθούμε. Δεν υπήρχαν προειδοποιήσεις.

* Το άλλο πρωί σηκωθήκαμε και πήγαμε στην πισίνα. Υπήρχε καπνός πάνω από το ξενοδοχείο. Αλλά με διαβεβαίωσαν οι εργαζόμενοι ότι όλα ήταν εντάξει.

* Γύρω στο μεσημέρι ο καπνός είχε γίνει πραγματικά πυκνός, μαύρος και κόκκινος (δείτε εικόνα). Ανησυχήσαμε πολύ. Οι εργαζόμενοι μας είπαν να χαλαρώσουμε. Δεν είχαν λάβει καμία προειδοποίηση οπότε όλα ήταν εντάξει.

* Αλλά λίγα λεπτά αργότερα, το προσωπικό του ξενοδοχείου ξαφνικά άρχισε να φωνάζει ότι πρέπει να τρέξουμε στην παραλία και να τα αφήσουμε όλα πίσω. Βιαστήκαμε να πάρουμε τα διαβατήριά μας και τρέξαμε στην παραλία με μαγιό και μπλουζάκι. Φανταστήκαμε ότι σύντομα θα έρθουν καράβια και θα μας πάρουν.

* Λόγω του ανέμου, η φωτιά έφτασε προς το μέρος μας πολύ γρήγορα. Έπρεπε να βιαστούμε. Περπατήσαμε μέσα στο μεσημέρι σε 40 βαθμούς ζέστη με τη φωτιά στην πλάτη για πάνω από τρεις ώρες. Ήμασταν πραγματικά φοβισμένοι.

* Κάποια στιγμή ο ανιψιός μου δεν μπορούσε πια. Μερικοί ντόπιοι μάζεψαν αυτόν και τον αδερφό μου. Οι άλλοι επτά της οικογένειας έπρεπε να συνεχίσουμε με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους.

* Σε ένα ξενοδοχείο που μας πήγαν για να μας δώσουν νερό μας είπαν ότι είμαστε ασφαλείς. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε.

* Η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ανακοινώσει τίποτα ακόμα, οπότε όλα έπρεπε να είναι υπό έλεγχο.

* Μας ζητήθηκε να βγούμε έξω, θα μας έπαιρναν λεωφορεία. Μέσα σε ένα τεράστιο πλήθος κόσμου παλέψαμε για να μπούμε σε ένα λεωφορείο. Οι άνθρωποι ούρλιαζαν και έσπρωχναν για να πιάσουν θέση. Δεν ήμασταν τυχεροί.

* Έπρεπε να συνεχίσουμε στην επόμενη πόλη όπου θα μας έπαιρνε άλλο λεωφορείο. Συνεχίσαμε ξανά με τα πόδια μέσα στη ζέστη. Επιτέλους φτάσαμε στη μικρή πόλη.

* Αλλά το λεωφορείο είχε ήδη φύγει. Και δεν έρχονταν νέα. Οι δρόμοι έκλεισαν. Μας είπαν ότι μπορούμε να πάμε σε ένα τοπικό σχολείο όπου θα είμαστε ασφαλείς. Η φωτιά δεν θα έρθει εδώ, είπαν.

* Οι ελληνικές αρχές δεν είχαν αναφέρει τίποτα. Ότι είναι επικίνδυνα.

* Ξαφνικά ήρθε ένα μήνυμα να κατευθυνθούμε στην παραλία όπου θα ερχόντουσαν λεωφορεία για μας. Αλλά έπρεπε να βιαστούμε. Υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι στην παραλία. Και πολύ λίγα λεωφορεία.

* Είχε σκοτεινιάσει. Αλλά ο ουρανός ήταν κόκκινος σε απόσταση.

* Μια στο τόσο ερχόταν ένα λεωφορείο που μπορούσε να πάρει μερικούς ανθρώπους. Όλοι φώναζαν και άρχισαν να τσακώνονται για να μπουν.

* Ακριβώς πίσω μας, οι φλόγες σηκώθηκαν ξανά και πλησίαζαν όλο και πιο κοντά. Και έπρεπε να παλέψουμε για να μπούμε στο λεωφορείο.

* Παλέψαμε σαν να παλεύουμε για την ζωή μας.

* Ξαφνικά βρήκαμε την ευκαιρία (να μπούμε). Ήταν τρομερό να αφήνεις πολλές εκατοντάδες ανθρώπους να πολεμήσουν με τις φλόγες ακριβώς πίσω τους.

* Οδηγηθήκαμε στα βόρεια της Ρόδου όπου μπορούσαμε να κοιμηθούμε στο πάτωμα ενός ξενοδοχείου. Οι ξεναγοί μας είπαν ότι δεν υπήρχαν νεότερα για πτήσεις.

* Οι ελληνικές αρχές ανακοίνωναν ότι η φωτιά ήταν υπό έλεγχο. Ως εκ τούτου, το υπουργείο Εξωτερικών δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

* Η φωτιά ΔΕΝ ήταν υπό έλεγχο. Κινούνταν συνεχώς, όλο και περισσότερες πόλεις καίγονται. Οι ντόπιοι έχασαν τα σπίτια και τις δουλειές τους.

* Φοβόμαστε να παραμείνουμε στη Ρόδο περιμένοντας τα αεροπλάνα. Κλείσαμε εισιτήρια σε φέρι για Κω. Απόψε πετάμε για Λονδίνο και Κοπεγχάγη.

* Συγγνώμη για την μακρά ανάρτηση μου που λέει λίγα για το τρομερό 24ωρο μας. Αλλά πραγματικά δεν θέλω κανείς άλλος να περάσει όσα περάσαμε εμείς.

* Οι ελληνικές αρχές δεν αναφέρουν τι συμβαίνει.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Η ανάρτηση εδώ: https://www.facebook.com/louise.f.holmpedersen/posts/10159194530270426