ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ-ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ
ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ-ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ
Νοεμβρίου 08, 2020
Οι τρεις σύγχρονες μονοθεϊστικές θρησκείες ονομάζονται βιβλικές θρησκείες και η βάση τους είναι η Παλαιά Διαθήκη
Μέσα από τον ιουδαϊσμό γεννήθηκε ο χριστιανισμός (τον οποίο μετέτρεψε σε θρησκεία ο Απ. Παύλος), γι’ αυτό και ο χριστιανισμός θεωρείται ως αίρεση του ιουδαϊσμού.
Αρκετοί χριστιανοί θεωρούν πως ο θεός του χριστιανισμού είναι ένας καλός και αγαθός θεός, ενώ ο θεός το Κορανίου είναι ένας κακός θεός.
Αγνοούν ασφαλώς ότι οι τρεις σύγχρονες μονοθεϊστικές θρησκείες (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός και μουσουλμανισμός) ονομάζονται και βιβλικές θρησκείες και ουσιαστικά είναι πολύ συγγενικές.
Η βάση τους είναι η Παλαιά Διαθήκη και ο θεός τους είναι αυτός που περιγράφεται στην Π.Δ.
Μέσα από τον ιουδαϊσμό γεννήθηκε ο χριστιανισμός (τον οποίο μετέτρεψε σε θρησκεία ο Απ. Παύλος), γι’ αυτό και ο χριστιανισμός θεωρείται ως αίρεση του ιουδαϊσμού.
Στη συνέχεια από αυτά τα δύο γεννήθηκε ο μουσουλμανισμός ο οποίος αρχικά θεωρήθηκε ως αίρεση του χριστιανισμού, όπως γράφει στο βιβλίο του «Περί Αιρέσεων» ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός. Ο Δαμασκηνός επισημαίνει ότι ο μουσουλμανισμός περιέχει πολλά ιουδαϊκά στοιχεία (απόδειξη για την καταγωγή του) αλλά και χριστιανικά στοιχεία (απόδειξη της σύνδεσης μεταξύ των δύο θρησκειών).
Στο Κοράνι σαν προφήτες αναφέρονται ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ο Μεσσίας Ιησούς, «απόστολος του Θεού και λόγος αυτού» (4:169) και τέλος ο Μωάμεθ, «απόστολος του Θεού και η σφραγίς πάντων των προφητών» (33:40).
Κοινά σημεία μεταξύ χριστιανισμού και μουσουλμανισμού
Πολλά είναι τα κοινά μεταξύ των δύο τελευταίων θρησκειών, όπως η ύπαρξη ενός και μοναδικού θεού, η δημιουργία από το θεό της Βίβλου, ο Αδάμ, η Εύα, οι προφήτες, οι προσευχές, οι νηστείες, η πίστη στη μεταθάνατο ζωή, ο παράδεισος, η κόλαση, η ύπαρξη των αγγέλων και του σατανά κι άλλα πολλά. Βέβαια πρέπει να σημειωθεί ότι η καθεμιά θρησκεία προσαρμόζει στα δικά της δεδομένα όλα αυτά που έχουν αναφερθεί. Η ουσία ωστόσο παραμένει η ίδια.
Ακόμα στο Κοράνι, το οποίο υπέβαλε στον Μωάμεθ ο αρχάγγελος Γαβριήλ, διαπιστώνει κάποιος απέραντο σεβασμό στον Ιησού Χριστό, τον οποίο ωστόσο το Κοράνι δεν τον θεωρεί ως τον Υιό του Θεού ή ως τον ίδιο τον Θεό, όπως τον θεωρεί ο χριστιανισμός, αλλά σαν τον μεγαλύτερο προφήτη του Θεού μετά τον Μωάμεθ. Μια άλλη διαφοροποίηση είναι πως το Κοράνι δεν πιστεύει ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε, διότι κανένας θνητός δεν μπορεί να αγγίξει ένα προφήτη του θεού. Παράλληλα πιστεύει πως εκείνος που σταυρώθηκε ήταν κάποιος που έμοιαζε στον Ιησού.
Επίσης μεγάλος σεβασμός υπάρχει και προς την Μαρία, τη μητέρα του Ιησού.
Ο μουσουλμανισμός αναγνωρίζει επίσης, όπως και ο χριστιανισμός, τα βιβλία των προφητών όπως την Πεντάτευχο η οποία αποκαλύφθηκε στον Μωυσή, τους Ψαλμούς στον Δαυίδ και τα Ευαγγέλια στον Ιησού κ.λπ.
Όπως και ο χριστιανισμός, ο μουσουλμανισμός πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών. Είναι η τελική, η έσχατη κρίση, όπου οι δίκαιοι θα κριθούν και θα ανταμειφθούν με τον αιώνιο παράδεισο και οι άδικοι θα σταλούν στην κόλαση.
Στο Κοράνι βρίσκουμε επίσης και την πίστη στο πεπρωμένο, το οποίο μόνο ο Θεός γνωρίζει. Αυτό είναι παραπλήσιο με τη χριστιανική θεώρηση ότι θεός προγνωρίζει τα μελλούμενα.
Ο ιερός πόλεμος
Όπως και η Π.Δ. και η Κ.Δ. βρίθουν αντιφάσεων έτσι και το Κοράνι.
Ενώ από τη μια επιζητεί την ειρήνη, την αγάπη, την αλληλοβοήθεια, την ελεημοσύνη κ.λπ., από την άλλη υπάρχουν και οι προτροπές για βία ενάντια στους απίστους.
Στο Κοράνι υπάρχει ο όρος «Τζιχάντ» η οποία είναι αραβική λέξη που σημαίνει «προσπάθεια», «πάλη» κι έχει να κάνει με την «τελείωση» του πιστού, δηλαδή την προσπάθεια και την πάλη του για να πετύχει το θέλημα του θεού.
Ωστόσο στις μέρες μας η λέξη «Τζιχάντ» ερμηνεύεται ως «Ιερός Πόλεμος» κι έχει συνδεθεί με την ακραία μορφή της θρησκείας αυτής.
Η έννοια του πολέμου βρίσκεται μέσα στο Κοράνι αλλά διέπεται από ηθικούς κανόνες και δεσμεύσεις. Όπως π.χ. ότι ο μουσουλμάνος δεν κάνει επιθετικό πόλεμο αλλά αμύνεται.
Ο Μωάμεθ έδωσε εντολή στους μουσουλμάνους να μην αρχίζουν ποτέ πόλεμο, αν δεν προκληθούν πρώτοι, να μην σκοτώνουν γυναικόπαιδα, γέρους, μοναχούς, φελάχους, εμπόρους, να μην γίνονται λεηλασίες (σπίτια, δέντρα κλπ.), να μην σκοτώνουν τραυματίες, να μην καταδιώκουν λιποτάκτες, να μην σκοτώνουν ομήρους και να θεωρούν απαραβίαστες τις κλειστές πόρτες των σπιτιών: «Να πολεμάτε για χάρη του όσους σας πολεμούν, αλλά μην επιτίθεστε ποτέ πρώτοι. Ο Αλλάχ δεν αγαπά τους άδικους» (Σούρατ ελ Μπάκαρα «Η Αγελάδα» 190).
Ο πόλεμος στο Κοράνι
Ωστόσο οι ακραίες πτέρυγες ερμηνεύουν διαφορετικά αυτές τις προτροπές και επικαλούμενες άμυνα, διενεργούν επιθέσεις εναντίον των… απίστων, όπως τις έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια με τους λεγόμενους «Τζιχαντιστές» του Ισλαμικού Κράτους.
Παράλληλα, ο πόλεμος για την επικράτηση του Ισλάμ επιζητείται μέσα από τις σελίδες του Κορανίου: «Μην επιδιώκεται την ειρήνη, για να είστε οι κερδισμένοι» (47: 35). Και αλλού: «Οι Άραβες ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Προφήτη. Είμαστε οι βοηθοί του Αλλάχ και οι βεζύρηδες του Αγγελιοφόρου του. Πολεμούμε τον κόσμο μέχρι που να πιστέψουν στον Αλλάχ. Όποιος πιστέψει στον Αλλάχ και στον Αγγελιοφόρο του έχει εξασφαλίσει τη ζωή του και τα υπάρχοντά του από μας. Όσο για κείνον που δεν πιστεύει, θα τον πολεμήσουμε για πάντα για τον σκοπό του Αλλάχ. Ο φόνος του είναι μικρό πράγμα για μας» (9: 69).
Στο Κοράνι υπάρχουν και προτροπές προς τη βία:
– «Φονεύετε τους απίστους όπου και αν τους βρίσκετε» (2: 190-193).
– «Θυμηθείτε ότι ο Κύριός σας ενέπνευσε τους αγγέλους (με το μήνυμα): “Είμαι μαζί σας δώστε αντοχή στους Πιστούς. Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων. Τσακίστε τους λαιμούς τους, και σακατέψτε τα ακροδάχτυλά τους”» (8: 12).
– «Όταν συναντάτε τους απίστους (στη μάχη), τσακίστε τούς λαιμούς τους· αργότερα, όταν θα τους έχετε πλήρως καθυποτάξει, δέστε τους γερά» (47: 4).
– «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος του, ούτε παραδέχονται τη θρησκεία της Αλήθειας, (ακόμη κι αν είναι) απ’ τους ανθρώπους του Βιβλίου (χριστιανοί και Εβραίοι) μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κι αισθάνονται καθυποταγμένοι» (9: 29).
Παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και στην Π. Διαθήκη όπου ο ίδιος ο θεός προτρέπει τους πιστούς του όταν θα καταλάβουν ένα τόπο που οι κάτοικοι του δεν πιστεύουν σε αυτόν, «θα τους πατάξεις˙ κατακράτος θα τους εξολοθρεύσεις˙ δεν θα κάνεις συνθήκη μαζί τους, ούτε θα δείξεις σ’ αυτούς έλεος˙», (Δευτερονόμιο 7: 2) ενώ συνεχίζει προτρέποντας να γίνουν καταστροφές των βωμών και των λατρευτικών τους αντικειμένων.
Στη συνέχεια προτρέπει: «(19) Και θα εξολοθρεύσεις όλα τα έθνη, που ο Κύριος ο Θεός σου θα τα παραδώσει σε σένα˙ το μάτι σου δεν θα τους σπλαχνισθεί˙ ούτε θα λατρεύσεις τους Θεούς τους επειδή, αυτό θα γίνει σε σένα παγίδα.
(20) Κι ακόμα, ο Κύριος ο Θεός σου θα στείλει σ’ αυτούς σφήκες, μέχρις ότου εξολοθρευτούν, όσοι εναπολείφθηκαν και κρύβονταν από το πρόσωπο σου.
(21) Δεν θα τρομάξεις από το πρόσωπο τους˙ επειδή, ο Κύριος ο Θεός σου είναι μεγάλος και φοβερός.
(22) Και ο Κύριος ο Θεός σου θα εξαλείψει εκείνα τα έθνη από μπροστά σου λίγο – λίγο˙ δεν μπορείς να τους αφανίσεις αμέσως, για να μην πληθύνουν τα θηρία του αγρού.
(23) Αλλά ο Κύριος ο Θεός σου θα τους παραδώσει μπροστά σου, και θα τους φθείρει με μεγάλη φθορά, μέχρις ότου εξολοθρευτούν.
(24) Και θα παραδώσει στο χέρι σου τους βασιλιάδες τους, και θα εξαλείψεις το όνομά τους από κάτω από τον ουρανό˙ κανένας δεν θα μπορέσει να σταθεί μπροστά σου, μέχρις ότου τους εξολοθρεύσεις.
(25) Τα γλυπτά των Θεών τους θα τα κάψετε με φωτιά˙».
Θα πρέπει ωστόσο να σημειώσουμε πως όπως σε όλες τις θρησκείες έτσι και στον μουσουλμανισμό, αυτές οι προτροπές δεν υιοθετούνται από όλους τους πιστούς. Πολλοί τις απορρίπτουν ή τις αφήνουν στο περιθώριο, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους χριστιανούς όσον αφορά παρόμοια τύπου εδάφια που συναντούμε τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη.
Ο Αλλάχ ο σκληρός θεός της Βίβλου
Οι μελετητές των βιβλικών θρησκειών δεν παραξενεύονται από την σκληρότητα που παρουσιάζει ο Αλλάχ για τους μη πιστεύοντες σε αυτόν, ούτε για την ευσπλαχνία του προς όσους πιστεύουν σε αυτόν.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι μουσουλμάνοι καλούνται να αποφεύγουν τις φιλικές σχέσεις με τους «άπιστους».
Παρόμοια προτροπή υπάρχει στην Π. Διαθήκη όπου καλούνται οι πιστοί να μην παντρεύονται μη πιστούς «επειδή, θα αποπλανήσουν τους γιους σου από μένα, και θα λατρεύουν άλλους θεούς· και η οργή τού Κυρίου θα εξαφθεί εναντίον σας, κι αμέσως θα σε εξολοθρεύσει.» (Δευτερονόμιο 7:3-4).
Αλλά και ο Απ. Παύλος προτρέπει κάτι παρόμοιο: «Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία;», γράφει στους Κορινθίους. (…) Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο;» (Β. Κορ. 6: 14-16).
Πρέπει επίσης α σημειωθεί πως μέσα στο Κοράνι οι προτροπές μίσους και βίας -ή στην καλύτερη περίπτωση, διατήρηση αποστάσεων ασφαλείας- προς τους μη-μουσουλμάνους επαναλαμβάνονται μονότονα, σχεδόν σε κάθε «σούρα».
ΠΗΓΗ https://pelasgoi-news.blogspot.com/
Αρκετοί χριστιανοί θεωρούν πως ο θεός του χριστιανισμού είναι ένας καλός και αγαθός θεός, ενώ ο θεός το Κορανίου είναι ένας κακός θεός.
Αγνοούν ασφαλώς ότι οι τρεις σύγχρονες μονοθεϊστικές θρησκείες (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός και μουσουλμανισμός) ονομάζονται και βιβλικές θρησκείες και ουσιαστικά είναι πολύ συγγενικές.
Η βάση τους είναι η Παλαιά Διαθήκη και ο θεός τους είναι αυτός που περιγράφεται στην Π.Δ.
Μέσα από τον ιουδαϊσμό γεννήθηκε ο χριστιανισμός (τον οποίο μετέτρεψε σε θρησκεία ο Απ. Παύλος), γι’ αυτό και ο χριστιανισμός θεωρείται ως αίρεση του ιουδαϊσμού.
Στη συνέχεια από αυτά τα δύο γεννήθηκε ο μουσουλμανισμός ο οποίος αρχικά θεωρήθηκε ως αίρεση του χριστιανισμού, όπως γράφει στο βιβλίο του «Περί Αιρέσεων» ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός. Ο Δαμασκηνός επισημαίνει ότι ο μουσουλμανισμός περιέχει πολλά ιουδαϊκά στοιχεία (απόδειξη για την καταγωγή του) αλλά και χριστιανικά στοιχεία (απόδειξη της σύνδεσης μεταξύ των δύο θρησκειών).
Στο Κοράνι σαν προφήτες αναφέρονται ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ο Μεσσίας Ιησούς, «απόστολος του Θεού και λόγος αυτού» (4:169) και τέλος ο Μωάμεθ, «απόστολος του Θεού και η σφραγίς πάντων των προφητών» (33:40).
Κοινά σημεία μεταξύ χριστιανισμού και μουσουλμανισμού
Πολλά είναι τα κοινά μεταξύ των δύο τελευταίων θρησκειών, όπως η ύπαρξη ενός και μοναδικού θεού, η δημιουργία από το θεό της Βίβλου, ο Αδάμ, η Εύα, οι προφήτες, οι προσευχές, οι νηστείες, η πίστη στη μεταθάνατο ζωή, ο παράδεισος, η κόλαση, η ύπαρξη των αγγέλων και του σατανά κι άλλα πολλά. Βέβαια πρέπει να σημειωθεί ότι η καθεμιά θρησκεία προσαρμόζει στα δικά της δεδομένα όλα αυτά που έχουν αναφερθεί. Η ουσία ωστόσο παραμένει η ίδια.
Ακόμα στο Κοράνι, το οποίο υπέβαλε στον Μωάμεθ ο αρχάγγελος Γαβριήλ, διαπιστώνει κάποιος απέραντο σεβασμό στον Ιησού Χριστό, τον οποίο ωστόσο το Κοράνι δεν τον θεωρεί ως τον Υιό του Θεού ή ως τον ίδιο τον Θεό, όπως τον θεωρεί ο χριστιανισμός, αλλά σαν τον μεγαλύτερο προφήτη του Θεού μετά τον Μωάμεθ. Μια άλλη διαφοροποίηση είναι πως το Κοράνι δεν πιστεύει ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε, διότι κανένας θνητός δεν μπορεί να αγγίξει ένα προφήτη του θεού. Παράλληλα πιστεύει πως εκείνος που σταυρώθηκε ήταν κάποιος που έμοιαζε στον Ιησού.
Επίσης μεγάλος σεβασμός υπάρχει και προς την Μαρία, τη μητέρα του Ιησού.
Ο μουσουλμανισμός αναγνωρίζει επίσης, όπως και ο χριστιανισμός, τα βιβλία των προφητών όπως την Πεντάτευχο η οποία αποκαλύφθηκε στον Μωυσή, τους Ψαλμούς στον Δαυίδ και τα Ευαγγέλια στον Ιησού κ.λπ.
Όπως και ο χριστιανισμός, ο μουσουλμανισμός πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών. Είναι η τελική, η έσχατη κρίση, όπου οι δίκαιοι θα κριθούν και θα ανταμειφθούν με τον αιώνιο παράδεισο και οι άδικοι θα σταλούν στην κόλαση.
Στο Κοράνι βρίσκουμε επίσης και την πίστη στο πεπρωμένο, το οποίο μόνο ο Θεός γνωρίζει. Αυτό είναι παραπλήσιο με τη χριστιανική θεώρηση ότι θεός προγνωρίζει τα μελλούμενα.
Ο ιερός πόλεμος
Όπως και η Π.Δ. και η Κ.Δ. βρίθουν αντιφάσεων έτσι και το Κοράνι.
Ενώ από τη μια επιζητεί την ειρήνη, την αγάπη, την αλληλοβοήθεια, την ελεημοσύνη κ.λπ., από την άλλη υπάρχουν και οι προτροπές για βία ενάντια στους απίστους.
Στο Κοράνι υπάρχει ο όρος «Τζιχάντ» η οποία είναι αραβική λέξη που σημαίνει «προσπάθεια», «πάλη» κι έχει να κάνει με την «τελείωση» του πιστού, δηλαδή την προσπάθεια και την πάλη του για να πετύχει το θέλημα του θεού.
Ωστόσο στις μέρες μας η λέξη «Τζιχάντ» ερμηνεύεται ως «Ιερός Πόλεμος» κι έχει συνδεθεί με την ακραία μορφή της θρησκείας αυτής.
Η έννοια του πολέμου βρίσκεται μέσα στο Κοράνι αλλά διέπεται από ηθικούς κανόνες και δεσμεύσεις. Όπως π.χ. ότι ο μουσουλμάνος δεν κάνει επιθετικό πόλεμο αλλά αμύνεται.
Ο Μωάμεθ έδωσε εντολή στους μουσουλμάνους να μην αρχίζουν ποτέ πόλεμο, αν δεν προκληθούν πρώτοι, να μην σκοτώνουν γυναικόπαιδα, γέρους, μοναχούς, φελάχους, εμπόρους, να μην γίνονται λεηλασίες (σπίτια, δέντρα κλπ.), να μην σκοτώνουν τραυματίες, να μην καταδιώκουν λιποτάκτες, να μην σκοτώνουν ομήρους και να θεωρούν απαραβίαστες τις κλειστές πόρτες των σπιτιών: «Να πολεμάτε για χάρη του όσους σας πολεμούν, αλλά μην επιτίθεστε ποτέ πρώτοι. Ο Αλλάχ δεν αγαπά τους άδικους» (Σούρατ ελ Μπάκαρα «Η Αγελάδα» 190).
Ο πόλεμος στο Κοράνι
Ωστόσο οι ακραίες πτέρυγες ερμηνεύουν διαφορετικά αυτές τις προτροπές και επικαλούμενες άμυνα, διενεργούν επιθέσεις εναντίον των… απίστων, όπως τις έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια με τους λεγόμενους «Τζιχαντιστές» του Ισλαμικού Κράτους.
Παράλληλα, ο πόλεμος για την επικράτηση του Ισλάμ επιζητείται μέσα από τις σελίδες του Κορανίου: «Μην επιδιώκεται την ειρήνη, για να είστε οι κερδισμένοι» (47: 35). Και αλλού: «Οι Άραβες ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Προφήτη. Είμαστε οι βοηθοί του Αλλάχ και οι βεζύρηδες του Αγγελιοφόρου του. Πολεμούμε τον κόσμο μέχρι που να πιστέψουν στον Αλλάχ. Όποιος πιστέψει στον Αλλάχ και στον Αγγελιοφόρο του έχει εξασφαλίσει τη ζωή του και τα υπάρχοντά του από μας. Όσο για κείνον που δεν πιστεύει, θα τον πολεμήσουμε για πάντα για τον σκοπό του Αλλάχ. Ο φόνος του είναι μικρό πράγμα για μας» (9: 69).
Στο Κοράνι υπάρχουν και προτροπές προς τη βία:
– «Φονεύετε τους απίστους όπου και αν τους βρίσκετε» (2: 190-193).
– «Θυμηθείτε ότι ο Κύριός σας ενέπνευσε τους αγγέλους (με το μήνυμα): “Είμαι μαζί σας δώστε αντοχή στους Πιστούς. Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων. Τσακίστε τους λαιμούς τους, και σακατέψτε τα ακροδάχτυλά τους”» (8: 12).
– «Όταν συναντάτε τους απίστους (στη μάχη), τσακίστε τούς λαιμούς τους· αργότερα, όταν θα τους έχετε πλήρως καθυποτάξει, δέστε τους γερά» (47: 4).
– «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος του, ούτε παραδέχονται τη θρησκεία της Αλήθειας, (ακόμη κι αν είναι) απ’ τους ανθρώπους του Βιβλίου (χριστιανοί και Εβραίοι) μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κι αισθάνονται καθυποταγμένοι» (9: 29).
Παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και στην Π. Διαθήκη όπου ο ίδιος ο θεός προτρέπει τους πιστούς του όταν θα καταλάβουν ένα τόπο που οι κάτοικοι του δεν πιστεύουν σε αυτόν, «θα τους πατάξεις˙ κατακράτος θα τους εξολοθρεύσεις˙ δεν θα κάνεις συνθήκη μαζί τους, ούτε θα δείξεις σ’ αυτούς έλεος˙», (Δευτερονόμιο 7: 2) ενώ συνεχίζει προτρέποντας να γίνουν καταστροφές των βωμών και των λατρευτικών τους αντικειμένων.
Στη συνέχεια προτρέπει: «(19) Και θα εξολοθρεύσεις όλα τα έθνη, που ο Κύριος ο Θεός σου θα τα παραδώσει σε σένα˙ το μάτι σου δεν θα τους σπλαχνισθεί˙ ούτε θα λατρεύσεις τους Θεούς τους επειδή, αυτό θα γίνει σε σένα παγίδα.
(20) Κι ακόμα, ο Κύριος ο Θεός σου θα στείλει σ’ αυτούς σφήκες, μέχρις ότου εξολοθρευτούν, όσοι εναπολείφθηκαν και κρύβονταν από το πρόσωπο σου.
(21) Δεν θα τρομάξεις από το πρόσωπο τους˙ επειδή, ο Κύριος ο Θεός σου είναι μεγάλος και φοβερός.
(22) Και ο Κύριος ο Θεός σου θα εξαλείψει εκείνα τα έθνη από μπροστά σου λίγο – λίγο˙ δεν μπορείς να τους αφανίσεις αμέσως, για να μην πληθύνουν τα θηρία του αγρού.
(23) Αλλά ο Κύριος ο Θεός σου θα τους παραδώσει μπροστά σου, και θα τους φθείρει με μεγάλη φθορά, μέχρις ότου εξολοθρευτούν.
(24) Και θα παραδώσει στο χέρι σου τους βασιλιάδες τους, και θα εξαλείψεις το όνομά τους από κάτω από τον ουρανό˙ κανένας δεν θα μπορέσει να σταθεί μπροστά σου, μέχρις ότου τους εξολοθρεύσεις.
(25) Τα γλυπτά των Θεών τους θα τα κάψετε με φωτιά˙».
Θα πρέπει ωστόσο να σημειώσουμε πως όπως σε όλες τις θρησκείες έτσι και στον μουσουλμανισμό, αυτές οι προτροπές δεν υιοθετούνται από όλους τους πιστούς. Πολλοί τις απορρίπτουν ή τις αφήνουν στο περιθώριο, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους χριστιανούς όσον αφορά παρόμοια τύπου εδάφια που συναντούμε τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη.
Ο Αλλάχ ο σκληρός θεός της Βίβλου
Οι μελετητές των βιβλικών θρησκειών δεν παραξενεύονται από την σκληρότητα που παρουσιάζει ο Αλλάχ για τους μη πιστεύοντες σε αυτόν, ούτε για την ευσπλαχνία του προς όσους πιστεύουν σε αυτόν.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι μουσουλμάνοι καλούνται να αποφεύγουν τις φιλικές σχέσεις με τους «άπιστους».
Παρόμοια προτροπή υπάρχει στην Π. Διαθήκη όπου καλούνται οι πιστοί να μην παντρεύονται μη πιστούς «επειδή, θα αποπλανήσουν τους γιους σου από μένα, και θα λατρεύουν άλλους θεούς· και η οργή τού Κυρίου θα εξαφθεί εναντίον σας, κι αμέσως θα σε εξολοθρεύσει.» (Δευτερονόμιο 7:3-4).
Αλλά και ο Απ. Παύλος προτρέπει κάτι παρόμοιο: «Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία;», γράφει στους Κορινθίους. (…) Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο;» (Β. Κορ. 6: 14-16).
Πρέπει επίσης α σημειωθεί πως μέσα στο Κοράνι οι προτροπές μίσους και βίας -ή στην καλύτερη περίπτωση, διατήρηση αποστάσεων ασφαλείας- προς τους μη-μουσουλμάνους επαναλαμβάνονται μονότονα, σχεδόν σε κάθε «σούρα».
ΠΗΓΗ https://pelasgoi-news.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια